فراوانی و شدت رتینوپاتی نوزادان نارس در چندقلوها و یک‌قلوها

هدف: مقایسه فراوانی و شدت رتینوپاتی نارسی در نوزادان چندقلوی نارس و نوزادان یک‌قلوی ارجاعی به  بیمارستان فارابی تهران طی سال‌های 1383-1381. روش پژوهش: پرونده‌های 99 نوزاد چندقلو (68 مورد از دوقلوها، 26 مورد از سه‌قلوها و 5 نفر از چهارقلوها) با وزن تولد2500 گرم یا کم‌تر و سن داخل رحمی 37 هفته یا کم‌تر که از بخش‌های نوزادان وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران، جهت معاینه از نظر رتینوپاتی نارسی، در سن 9-4 هفتگی بعد از تولد، به بیمارستان فارابی تهران ارجاع شده بودند؛ از نظر فراوانی رتینوپاتی نارسی و عوامل خطرساز موجود بررسی شدند. فراوانی رتینوپاتی نارسی در این نوزادان، با نوزادان یک‌قلویی که از نظر جنس، وزن هنگام تولد، سن داخل رحمی، دریافت اکسیژن و خون، دیسترس تنفسی، عفونت خونی و نوردرمانی با گروه چندقلوها تفاوت معنی‌داری نداشتند؛ مقایسه شد. یافته‌ها: شیوع رتینوپاتی نارسی در چندقلوها 1/12 درصد بود. همه موارد رتینوپاتی در نوزادان با سن تولد 33 هفتگی یا کم‌تر و وزن داخل رحمی 2000 گرم یا کم‌تر بوده است. در مقایسه، شیوع ROP درصد در نوزادان یک‌قلو با شرایط مشابه، 1/15 درصد بود (53/0P=). شیوع ROP مرحله آستانه در نوزادان چندقلو، 1/6 درصد و در نوزادان یک‌قلو 1/7 درصد بود (62/0 P=). دو گروه از نظر مراحل رتینوپاتی نارسی، اختلاف معنی‌داری نداشتند. فراوانی و شدت ROP در زیرگروه نوزادان چهارقلو )60 درصد ROP در کل و 40 درصد مرحله آستانه) نسبت به نوزادان دوقلو و سه‌قلو (6/9 درصد ROP در کل و 2/4 درصد مرحله آستانه) بیش‌تر بود اما پس از تحلیل آماری رگرشن لوجستیک، با در نظر گرفتن سن و وزن زمان تولد، اختلاف معنی‌داری از نظر فراوانی و شدت ROP در زیرگروه نوزادان چهارقلو نسبت به نوزادان دوقلو و سه‌قلو مشاهده نشد (79/0P=).  نتیجه‌گیری: فراوانی بیش‌تر ROP در چندقلوها، ناشی از وزن و سن داخل رحمی کم‌تر در زمان تولد می‌باشد و نوزادان چندقلو با نوزادان یک‌قلوی مشابه، از این نظر تفاوتی ندارند. بنابراین غربالگری ROP در نوزادان چندقلوی نارس را می‌‌توان طبق برنامه استاندارد در نوزادان یک‌قلوی نارس توصیه کرد. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1386؛ دوره 12، شماره 4: 427-421.